สามร้อยสิบห้า

ฉันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปกี่วันแล้ว อาจจะหลายสัปดาห์... กาลเวลาดูเลือนรางไร้ขอบเขต ม่านในห้องนอนของฉันไม่เคยได้เปิดออกเลยนับตั้งแต่วันที่เอกสารหย่ามีผลสมบูรณ์ อากาศภายในห้องอับทึบ อบอวลไปด้วยกลิ่นถาดอาหารที่พี่ธีโอเอามาวางไว้ให้หน้าประตูเป็นบางครั้ง แต่ฉันแทบไม่ได้แตะต้องมันเลย ความหิวเป็นแค่ความเจ็บปว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ